Afbeeldingen van lichamen worden geprojecteerd op een glazen tafel, bedekt met fijn zand. De handen van twee performers verplaatsen het zand en manipuleren zo de positie, grootte en vorm van de geprojecteerde lichamen die muteren in allerlei vormen en situaties. Het vaste lichaam lost op in beweging, nieuwe, boeiende, verontrustende of zelfs walgelijke beelden worden gecreëerd. Het statische beeld wordt vloeibaar, de lichamen verliezen hun fysieke inhoud en veranderen, net als het zand bij elke beweging en invalshoek. Meg Stuart en beeldend kunstenares Magali Desbazeilles ontwikkelden deze video installatie voor het eerst voor het locatiegebonden project Highway 101.