In haar nieuwe videowerk richt Meg Stuart haar blik op de modernistische Vorklinik, in 1971-1976 gebouwd voor de medische faculteit van de Universiteit van Graz, en kort na de opnames afgebroken wegens niet langer functioneel. Samen met twee dansers probeert Stuart deze abrupte overgang te markeren door de weidse, lege ruimtes zintuiglijk te verwerken. Net als het modernisme is de poging om hun lichamen in de architectuur van de Vorklinik te doen passen gedoemd om te falen. Met tederheid en sensualiteit verbinden ze verleden en toekomst, droom en verval.