Een film van Pierre Coulibeuf

In zijn experimentele filmportret van Meg Stuart ensceneert de Franse filmmaker en fotograaf Pierre Coulibeuf de actie zonder beelden uit haar stukken. Er is ook geen gesproken taal. Stuarts choreografische onderzoek wordt vertaald in een fictieve vertelling, waarbij Coulibeufs film geen logisch patroon creëert, maar eerder structuren en mentale ruimtes. Stuart en haar dansers improviseren en herwerken structuren en materiaal dat tussen het dagelijkse leven en theater valt, op locaties die voor haar betekenisvol zijn: in de stad Zürich, in haar oude appartement in Brussel en in het Palais de Tokyo in Parijs. Deze tussenruimtes verlenen een hoge mate van onafhankelijkheid en intensiteit aan het bewegingsmateriaal. Meg Stuart's choreografische verhaal wordt een persoonlijk flipboek dat ze in een willekeurige richting doorbladert.