Hoe kan ik de vele invloeden en sporen verwerken die mij hebben gevormd als persoon en als kunstenaar? Sluimeren er nog nieuwe ervaringen en ongeschreven levensverhalen in mijn lichaam? (Meg Stuart)
In haar solovoorstelling Hunter, verkent choreografe Meg Stuart haar eigen lichaam als een levend archief bevolkt door persoonlijke en culturele herinneringen, voorvaders en artistieke helden, fantasieën en onzichtbare krachten. Ze ontdekt microscopische sporen die haar lichaam omgeven en vertaalt ze in een reeks zelfportretten. Ervaringen worden verknipt en geplakt op de montagetafel en tonen mogelijke verbanden: een cartoonesk lichaam, een sjamanistisch ritueel, of een luidruchtig geluidssculptuur. Gemoedsstemmingen stuiteren doorheen verschillende media en hun echo’s weerklinken in een gedeelde wereld.