In 1994 ontving Meg Stuart een uitnodiging van curator Bart Debaere om deel te nemen aan de tentoonstelling This is the Show and the Show is Many Things / Extra Muros in het Museum van Hedendaagse Kunst in Gent (B). De tentoonstelling toonde werk van twaalf kunstenaars: Honoré d'O, Anne Decock, Luc Tuymans, Henrietta Lehtonen, Fabrice Hybert, Eran Schaerf, Uri Tzaig, Suchan Kinoshita, Maria Roosen, Mark Manders, Louise Bourgeois en Jason Rhoades.

Meg Stuart's bijdrage kan omschreven worden als een 'dansinstallatie', of als tien uur ononderbroken aanwezigheid. Ongeveer achttien acties waren verspreid over het museum, uitgevoerd door dansers, niet-dansers, acteurs en kunstenaars. Terwijl de bezoekers door het museum liepen, liepen ze tegelijkertijd door (en in) de voorstelling. Het is hun tempo - niet dat van de choreografen - dat de perimeters van elke actie bepaalde. Elke kamer in de tentoonstelling – elke hoek, elke gang – was een levensvatbaar podium. De acties hadden te maken met afwezigheid, blootstelling en beslotenheid, en ook de vele tussenposities stelden ideëen over presentatie in vraag. Sommige acties waren geïmproviseerd, andere volledig in scène gezet. Sommige integreerden fysieke concepten van de kunstenaars, zoals Suchan Kinoshita's 'Loud Speaker', andere werden in de werken van de kunstenaars geplaatst. Sommige acties werden door de bezoekers nauwelijks opgemerkt. Gezamenlijk kan de dans gezien worden als een fysieke notitie bij de tentoonstelling.